Аляксандр Саладуха: «Я шалёна люблю сваю справу!»

Дамаўляцца аб інтэрв'ю з гэтым бадай што самым эпатажным беларускім артыстам — адно задавальненне. Аляксандр Саладуха заўсёды рады паразмаўляць пра тое, што любіць — пра музыку, любімыя песні і самыя прыемныя падарункі. Менавіта таму ён адразу пагадзіўся, бо «Сёння і настрой добры, і надвор'е адпаведнае, і я ў белай вопратцы. Добры дзень для размовы, і я адкажу на любое пытанне!».

Пра музыку

- Як лічыце, для музыканта энэргетыка — важная рэч? Для чаго яна патрэбная?

- Канечне! Гэта нумар адзін! Я называю гэта харызмай, а калі ў артыста харызмы няма ў любога артыста — танцора, музыкі, акцёра — лепш падумаць пра тое, каб змяніць прафесію, бо калі няма той нябачнай ніткі, якая ўсталёўваецца з моманту выхаду артыста на сцэну між ім і публікай, нічога і не будзе.

- Зараз музыку спасцігае тое, што называецца масавай культурай. Тэксты не такія важныя, увогуле па музычных тэндэнцыях часта заўважна тое, што якасць песень зніжаецца. Як Вы да гэтага адносіцеся?

- Дрэнна, канечне! Я прапаноўваю з гэтым змагацца. Перш за ўсё такім чынам — не слухаць. Заўсёды для славянскай душы былі, ёсць і будуць галоўным у песні — словы. Памятаеце, што «спачатку было слова»? Безумоўна, мелодыя, гармонія неабходныя, але тэкст, сэнс песні — на першым месцы. А тое, што некаторыя артысты ад гэтага прынцыпа адыходзяць, значыць, што яны хутка і скончаць. Іх век будзе кароткім. Я ў гэтым упэўнены.

- Што для Вас галоўнае ў песні?

- Калі я спяваю, я думаю ў першую чаргу пра словы, якія прамаўляю. Я павінен данесці сэнс, прапусціўшы яго праз сваё сэрца і душу. Я спяваю для людзей, для народа, таму і водгук аўдыторыі для мяне важны, ледзьве не першасны. Я заўсёды трымаю зваротню сувязь з аўдыторыяй — гэта можна ўбачыць паглядзеўшы запіс любога майго канцэрту, што творыцца з людзьмі, калі на сцэне Саша Саладуха!

Пра прызнанне

- Вы выступалі на адной сцэне з гуртом Разбітае сэрца пацана (РСП). Як Вам такі досвед? Пагадзіліся б на падобныя выступы?

- Так, канцэрт быў у Графіці, але саміх музыкаў я не ведаю, не чуў іх музыкі, а выступіць мяне запрасіла кіраўніцтва клуба — было вар'яцтва, было шаленства публікі. Я шмат разоў казаў, было такое пачуццё, што гэта пік папулярнасці як у Бітлз і Ролінг Стоунс — такая моцная была рэакцыя. Адразу мне падалося, што гэта жарт моладзі нада мной, але на другой-трэцяй песні зразумеў, што гэта натуральная рэакцыя. Канечне, ад гэтага канцэрта ў мяне былі кайф, захапленне ад таго, што моладзь так да мяне ставіцца. Я ўсё ж прывык больш да рэакцыі людзей больш сталага ўзросту, але калі пасля «Крылаў матылька» моладзь развярнулася на 180 градусаў, я адчуў нейкі цуд. Я абавязкова пагаджуся, калі мяне паклічуць на падобнае мерапрыемства.

- Вы загаварылі пра моладзь, а Вы ведаеце, што сталі брэндам, што ёсць значыкі з Вашымі выявамі?

- Канечне, ведаю. А пра татуіроўку Вы ведаеце? У аднаго з жыхароў нашай краіны ёсць тату з маім партрэтам. Не памятаю, каб былі падобныя тату з выявамі іншых беларускіх артыстаў. Ленін, Ленан, і вось — я! Для мяне гэта быў шок!

- Як Вы ставіцеся да таго, як моладзь успрымае Вашую творчасць?

- Вельмі станоўча. Меркаванні, зразумела, розныя. Але я заўсёды верыў у тое, што атрымаю водгук ад моладзі.

- Якія падарункі ад фанатаў Вас уразілі? Былі такія?

- Розныя былі. І мёд, і сала на сцэну прыносілі, і цацкі. Адзін з самых галоўных і важных для мяне падарункаў заўжды са мной — у 1996 у Расіі чалавек, пагаварыўшы са мной паўгадзіны, зняў з сябе і даў мне крыжык са словамі «Ты яшчэ не аддаеш сабе справаздачу аб тым, што ты з сябе ўяўляеш». Такіх сустрэч у мяне шмат было — і з простымі людзьмі, і з вядомымі. Я шмат чуў у свой адрас, і кожнае меркаванне для мяне каштоўнае.

Пра імідж

- Вы адрозніваецеся як чалавек і як медыйная персона?

- Адназначна, не! Я адзін і той жа паўсюль. І для сям'і, і для слухачоў я аднолькавы.

- Для артыста імідж важны?

- Я думаю, для любога артыста, як і для любога чалавека, важны далёка не імідж, а душа і сэрца. Усё астатняе прыбавіцца само. Першае правіла — быць чалавекам і аддавацца сваёй справе на 100%.

- Якімі яшчэ правіламі Вы карыстаецеся?

- Яшчэ я сабе заўсёды кажу такую фразу: «пра сумнае — ні слова». І ў сям'і, і на працы. Калі я бачу сумнага чалавека — я сыходжу. Хай ён сам насам сумуе. Мне падаецца, сум, як і станоўчыя эмоцыі, можна перадаць іншым.

- Аляксандр Саладуха — гэта брэнд?

- Канечне! Уся краіна кажа пра гэта ўжо вельмі даўно. У чым сакрэт поспеха і папулярнасці? Я шалёна люблю сваю справу і аддаюся ёй цалкам. Магчыма, у сакрэты можна дадаць талент і харызму. Усё гэта разам дае тое, што адбываецца цяпер.

Пра блізкае

- Што новага плануеце ў творчасці?

- Пішацца новая пласцінка, ёсць ужо 4 новых песні, у 2017 планую выпусціць альбом. Хачу даць канцэрт на адноўленым стадыёне «Дынама». Мінск-Арэну я ўжо збіраў. Што наконт другога разу — пажывём-убачым.

- Хто па Вашым меркаванні лепшы беларускі выканаўца? Якімі крытэрыямі Вы карыстаецеся пры выбары?

- На сёння? Ён зараз перад Вамі. Крытэрыі? Пра гэта кажуць усе СМІ ўжо 2 гады, я кіруюся гэтым рашэннем і пагаджаюся.

- Што Вам падабаецца слухаць? Можаце саставіць ТОП-5 любімых песень?

- Шмат добрай музыкі... На першым месцы «Плот» Юрыя Лазы. Абавязкова «Касіў Ясь канюшыну» - гэта класіка. Далей ужо складана, у мяне шмат любімых песень. Трэцяя - «Ад зары да зары». Я вельмі люблю слухаць «Здравствуй, чужая милая» и «Мы будзем разам» - апошняя мая песня.

- Што Вы б параілі слухачам? Як разабрацца ў музыцы? Як выбраць, што слухаць?

- Сэрца слухаць сваё! Яно абавязкова падкажа, нават само зробіць выбар, што слухаць. Гэта ж так проста — слухаць свой унутраны голас.

- Вы займаецеся дабрачыннасцю. Вы чулы чалавек?

- Так, я спрабую ніколі не адмаўляць людзям у дапамозе, я заўсёды адгукаюся, еду працаваць у любую кропку. Для мяне дабрачыннасць — гэта неабходнасць. З кожным годам я гэта ўсё лепш разумею. Адкрыю карту — усе багатыя людзі ведаюць, што ўсё аддасца. Таму я заўсёды чакаю запрашэнняў, бо ведаю, што атрымаю вяртанне.

Пра маладосць

- Як Вы адносіцеся да хуткай папулярнасці — кшталту Макса Каржа?

- Ён вельмі малады выканаўца і я вельмі узрадаваны, што хлопец з невялікага беларускага горада змог «узарваць» галоўныя пляцоўкі і ў Беларусі, і за мяжой. Брава! Поспеху сваіх хочацца радавацца. У Беларусі шмат таленавітых музыкаў. І гэта прыемна.

- Куды «каціцца» сучасная музыка?

- Яна, на мой погляд, не «скатываецца». Усё непатрэбнае, як звычайна, адсеіцца, а ўсё класнае застанецца. З сучаснага беларускага люблю Без білета, J:Mors. Шмат зараз добрага, шмат назваў на ангельскай, але для мяне гэта ўжо чужое — беларускія выканаўцы павінны карыстацца роднай мовай. Хай англічане спяваюць на ангельскай, фіны — на фінскай. Акеан Эльзы «ўзарваў» увесь свет на ўкраінскай. Поспех у родным.

- Якія парады Вы можаце даць маладым?

- Па-першае, усім маладым я даў бы параду правільна выбраць свой шлях, займацца любімай справай, калі не атрымалася — пачынаць наноў. Трэба знайсці сябе. Нумар адзін — маральны кайф. Абавязкова жыць толькі з любімым чалавекам, ісці толькі наперад і ўверх, усміхацца і ніколі не здавацца.

Фота Ірыны ГУДАВАЙ

Чытаць таксама


Гонар нацыі: вядомыя беларусы - частка 5

Апошняя частка спісу вядомых беларусаў. Тут вы знойдзеце бізнесменаў, палітыкаў і спартсменаў, якія не толькі сталі гонарам беларусаў, але і сусветнай спадчынай.

Гонар нацыі: вядомыя беларусы - частка 3

Многія беларусы эмігравалі ў Амерыку і Еўропу. Іх дзеці сталі вядомымі мадэлямі і акцёрамі, некаторыя основавали кінастудыі. Давайце пазнаёмімся з гэтымі людзьмі.

Як мы клічам вясну. Фатограф Альфрэд Мікус пра таямніцу старажытнага абраду "Гуканне вясны".

Фатографы заўсёды прыкмячаюць значна больш, чым звычайныя гледачы або ўдзельнікі. Менавіта таму сённяшняя гісторыя будзе асабліва насычанай - яна напісаная і "занатаваная" фатографам.

Водгукі